Tijdens het werken aan de etsen over vluchtelingen kwam de associatie met ontworteld, ontheemd zijn op, en wat dit echt betekent. Hoe belangrijk is je geboortegrond, kan je als mens ‘ontkiemen’, ‘wortelen’ op een nieuwe plek. Hoe zwaar weegt het economisch belang. Als mens hebben we meer keuze, denken we, maar is dat echt zo? Hoe goed functioneren we in een ‘vreemde’ omgeving? Zo kwam ik op onze grote informatiedrager DNA. Alle op onze planeet levende wezens hebben erfelijke informatie. Plotseling voelde ik me erg verwant met het egeltje in de tuin van de buren. Toevallig zit in mijn DNA andere erfelijke informatie en was mijn voedingsbodem optimaal, dus kijk, hier ben ik. De vraag kwam op hoe verbonden we met de natuur zijn, hoe verweven natuur in ons als mens is. Wat we allemaal nog niet weten.
Ik wil werk maken waarin verschillende aspecten van die verbondenheid met natuur vorm krijgen. Humor mag niet ontbreken, het vermogen tot humor is iets moois in ons DNA, het relativeert en ontspant.
In de eerste drie schilderijen heb ik silhouetten van kinderen door elkaar geplaatst. Voor de silhouetten heb ik gekeken naar spelende, dansende, rennende en elkaar omarmende kinderen. Ik zocht naar positieve, gelukkige houdingen. Ik heb silhouetten gebruikt omdat het vooral om de lichaamstaal gaat en niet om de identiteit en omdat kinderen net begonnen zijn met leven en alles nog in te vullen is.
Ik heb ook in de kleurkeuze gezocht naar ‘onduidelijke’ niet teveel uitgesproken kleuren die ik vooral heel gelaagd en transparant heb opgezet om dit effect (dat alles nog open is) nadruk te geven.
In elk schilderij heb ik een directe relatie met natuur gemaakt door het gebruik van zaden in ‘Nieuw leven’ en het meisje wat zoals kinderen dat doen met esdoornzaadjes. De zaden zijn met epoxy op het doek vastgezet. In ‘Levenslust’ heb ik dansende en juichende kinderen geschilderd waarbij het grootste meisje ingevuld is met kruiden. Net zoals wij onze maaltijden met kruiden karakter geven.
In de serie etsen (6) tot nu toe. Ben ik weer uitgegaan van dezelfde kindertekeningen. Nu in relatie met ander DNA dragers als bacteriën en schimmels en ook DNA ketens. Ik las over bomen die met elkaar communiceren doormiddel van schimmels in de grond. Kinderen raken elkaar aan en geven op die manier bacteriën door. Ik keek naar microscoopopnames van bacteriën, schimmels en DNA. Even prachtig en mysterieus als spelende kinderen. Ik heb ze met elkaar verbonden op de etsen waarbij ik het fragiele en onvoorspelbare van beginnend leven in ragfijne etslijnen en het onvoorspelbare gedrag van het salpeterzuur tot uitdrukkingbreng
